Kolejny zabytek, którego czas nie oszczędził...

Pałac uległ zniszczeniu w wyniku wielkiego pożaru w 1683 roku. Obecny budynek pałacowy w stylu barokowym został zbudowany dzięki Marii Sidonia z Warnsdorf w latach 1686 - 1687 na fundamentach swojego poprzednika.
Założenie dworskie w Kostrzynie tworzy ciekawy zespół krajobrazowy powiązany z przyległym kompleksem leśnym i 150-letnią aleją lipową. Jak pozwalają stwierdzić zachowane elementy architektoniczne, barokowy pałac w Kostrzynie wzniesiony został ok. połowy XVIII w. o czym świadczy ozdobny portal z wyrzeźbioną datą 1757.
W XIX stuleciu poddano go przebudowie. Obecnie pałac w Kostrzynie jest dwukondygnacyjnym, podpiwniczonym budynkiem założonym na planie prostokąta i krytym wysokim czterospadowym dachem z lukarnami. Na folwarku zachowały się XIX wieczne budynki gospodarcze i dom czeladny z XVIII-go stulecia. Pałac stanowi gminny zasób nieruchomości. Do rejestru zabytków wpisano go w dniu 12.01.1967r. pod poz. 1903.
Majątek ten to niewątpliwie jedno z ciekawszych lecz zaniedbanych obiektów na terenie powiatu zgorzeleckiego. Z uwagi na położenie wsi Kostrzyn na terenie dawnych Górnych Łużyc istnieją trudności z dokładnym ustaleniem wcześniejszej historii dóbr niż w połowa XIX w.
Do budynku pałacu od wschodu do elewacji bocznej dostawiono podcień w formie trzech arkad wspartych na filarach dźwigających piękną loggię. Wewnątrz budynku ukształtowana została obszerna sień mieszcząca stare schody. Fasadę frontową zaakcentowano po środku ozdobnym portalem z datą 1757r. Ściany boczne rezydencji posiadają po 5 osi okiennych.
Na folwarku zachowały się XIX wieczne budynki gospodarcze. Godny uwagi jest dom czeladny z XVIII-go stulecia. Pałac w Kostrzynie elewacją frontową zwrócony został na północ, w stronę prostokątnego dziedzińca folwarcznego, wokół którego skupiono gospodarczą zabudowę. Przed Pałacem uformowano wysoki podjazd, wzmocniony murem oporowym. Droga prowadząca na ów podjazd obiegała gazon stromo opadający w dół od rezydencji i oddzielający część przypałacową od gospodarczego majdanu. Po wschodniej stronie pałacu założony był mały ogród ozdobny na planie półkola. Po ogrodzie tym pozostał dzisiaj bezdrzewny, płaski i plantowany teren o wyraźnie kształtowanych granicach. Na osi ogrodu powstała 150- letnia aleja lipowa. Poprzez ogród i aleję poprowadzono oś widokową. Niewielki teren znajdujący się między aleją lipową, a folwarkiem zaadaptowano na cele rekreacyjne. Założono tam mały parczek. Wśród występującego tam drzewostanu wyróżniają się buki odmiany zwisłej i dąb czerwony. Cały teren ogrodzony był wysokim kamiennym murem, zachowanym na znacznej swej długości.
Po wojnie posiadłość została upaństwowiona i służyła między innymi jako szkoła. Niestety od 1987 stoi opuszczona i bardzo zaniedbana.
Zespół pałacowo parkowy to powierzchnia 46000m2. Na tym pokaźnym terenie znajduje się 12 obiektów w tym: budynek mieszkalno – inwentarski (dom czeladny), masztalarnia, budynek mieszkalno - gospodarczy, budynek mieszkalno – gospodarczy z oborą, dom ogrodnika, wozownia, stodoła, hala magazynowa, warsztat i dwa garaże.